Mój świat zamknięty w: iPhone, tablecie, telefonie!

  Dorośli wołają na alarm, krzyczą, zakazują, nakazują, odłączają, zabierają kable …i nie znajdują złotego środka, by odciągnąć dziecko od sprzętu elektronicznego.

  W Polsce aż 83 % dzieci w wieku 10 lat posiada telefon komórkowy! Rośnie moda na prezenty z zakresu elektroniki. Wśród młodzieży stanowi niezbędny element egzystencji. To przedmiot codziennego użytku, przedłużenie wizerunku ,,Ja’’. Zdecydowanie pomocny w sytuacji zagrożenia, ułatwia szybki kontakt ze światem, podobnie jak dla rodziców 20, 30 lat wstecz TV, czy radio. 

  Niestety to tez pewnego rodzaju zagrożenie. Dziecko może z łatwością mieć dostęp do pornografii, różnych form sadyzmu, obrazów agresji, przykładów manipulacji, przemocy czy postaw rasistowskich. Rodzice coraz bardziej sfrustrowani i bezradni bija na alarm mówiąc o uzależnieniu, czyli fonoholizmie.

  Młodzież korzysta z telefonu komórkowego od 6min do nawet 6 godz. dziennie. Sprawdzanie w nocy, czy nie pojawiły się SMS-y jest czynnością nagminna. Wyjście z domu bez telefonu staje się wręcz niewyobrażalne. 

  Szkoły zakazują ich używania. Ma to swoje dobre i złe strony. Eliminuje się w ten sposób natrętne sprawdzanie wiadomości, granie bez ograniczeń. Rodziny nie radzą sobie z tym problemem albo uciekając się do zasad bardzo restrykcyjnych, albo nie wprowadzając żadnych ograniczeń czasowych. 

  Każda epoka to nowe wyzwania i zjawiska, zatem transformacja. Współczesność oferuje zmienność i życie w ciągłym procesie. Dziecko tworzy własna tożsamość bazując na nieograniczonym dostępie do technologii, pozostając pod wpływem mediów, celebrytów. Rodzina-szkoła-praca-dziecko rywalizują ze sobą o osobę i czas.

  Potrzeba wyjątkowości i podobieństwa do innych, przynależności do grupy, do innych ludzi, jest niezwykle silna. Potrzeba bycia zauważonym, co ewidentnie ułatwia Internet, telefon komórkowy, dostęp do sieci. 

• tam czekają przyjaciele, znajomi, grupy,
• tam ekscytujące gry i zabawy wirtualne.
• tam propozycje na sobotnie wyjścia.
• tam zrozumienie Twojego problemu.
• w końcu tam muzyka, filmy.
• tam zamyka się cały świat w oderwaniu od szarej realności, bo w niej dorosły często krytykuje, zakazuje, poucza. 

A gdyby wyjść naprzeciw zmianom?

  Rodzina nie żyje w izolacji, funkcjonuje jako system w danym środowisku. Takie postrzeganie bierze pod uwagę relacje rodzic-dziecko, matka -ojciec, brat- siostra, dziecko- dziadkowie itp., każda relacja, kontakt z innym, prowokuje przekaz wartości. 

  Badania potwierdzają, że przekaz wartości w rodzinach dość elastycznych przy podejmowaniu decyzji, powoduje, że dorastające dzieci w większym stopniu uwzględniają zdanie osób- autorytetów. Natomiast młodzież; która wychowywała się w sztywnym, skostniałym systemie, w którym dominowały zakazy, nie słucha, nie respektuje autorytetów. 

"Dziecko chce być dobre. Jeśli nie umie – naucz. Jeśli nie wie – wytłumacz. Jeśli nie może – pomóż."

                                                                                                                             Janusz Korczak 

  Większe też jest przekazywanie wartości w rodzinie, w której funkcjonowanie opiera się na jasnych i konkretnych zasadach, których podstawę stanowi komunikacja bez przemocy. Otwartość na dziecko, jego potrzeby, elastyczność oddziaływują pozytywnie na transmisje dziecko-rodzic- dziecko- świat. 

Jak sobie radzić ze współczesnym uzależnieniem od sprzętów elektronicznych.

Nie ma sensu zakazywać, można ,,włączyć zielone światło” do używania sprzętu, ale na określonych zasadach. 

Oto kilka sugestii:

• zamiast zakazu można budować dobre relacje z dzieckiem, wtedy nie będzie potrzeby ukrywania,
• to dorosły ustala reguły i konkretne zasady funkcjonowania,
• nie zabrania się z zasady, bowiem dziecko wie lepiej, jak korzystać ze sprzętu, by inni tego nie zauważyli, to jego świat, jego przestrzeń.
• trzeba nauczyć bezpiecznego korzystania ze sprzętu / niepodawanie numeru telefonu, adresu, innych danych nieznajomym/.
• karta do telefonu jest lepszym wyjściem niż abonament. Pozwala kontrolować wydawane kwoty, przy tym może uczyć oszczędności, czy rozsądnego zarzadzania budżetem to znaczy, kieszonkowym’’
• dobrze funkcjonują programy kontroli dziecka, które pozwalają monitorować telefony komórkowe,
• Słowo klucz to ,,umiar’’

  Nie sprawdza się krytyka czy nadużywanie zakazów. Można zaproponować inne zajęcia, realizacje pasji, znaleźć czas na bycie z dzieckiem, by stało się nowoczesne, a nie upośledzone emocjonalnie. 

Lucyna Mijas
Psychoterapeutka TSR | pedagog | sofrolog | nauczyciel
Tel. +32 496 21 07 83