Felieton

Jak co roku, jesienią, naszą szefową ogarnął zapał do wprowadzania zmian w firmie i doszkalania nas ze wszystkich możliwych dziedzin, które choć trochę mogłyby się przydać w codziennych życiu biurowym. Po kursach językowych i prawa jazdy przyszła kolej na zajęcia z organizacji pracy i zarządzania czasem. Przez dwa kolejne dni firma miała być nieczynna dla petentów. My zaś, przez bite osiem godzin dziennie razy dwa, miałyśmy się pilnie szkolić, aby stać się bardziej wydajnymi w naszej pracy.

Czas letniej laby, wyjazdów i remontów dobiegł końca. Wielkimi krokami zaczęła nadchodzić jesień, a wraz z nią powrót do pracy i codziennych obowiązków. W tym roku, początek września był dla mnie jednak zupełnie inny od wszystkich poprzednich. A to za sprawą Pawełka i jego debiutu w żłobku.

Po pięciodniowych zaciętych starciach między ludnością murzyńską, a policją i gwardią narodową, dzielnica Watts w Los Angeles przedstawia obraz zniszczenia. Po pokrytych warstwą gruzu i pobitego szkła ulicach chodzą tylko uzbrojone patrole gwardzistów” - podawała w 1965 roku jedna z zagranicznych agencji prasowych.

Manneken Pis, wykonana z brązu atrakcja Brukseli i jeden z symboli tego miasta, dostał się ostatnio pod lupę lustratorów, naukowców i detektywów. Nie wiadomo wprawdzie, kto rzucił hasło i kto rozpoczął śledztwo; kto za tym stoi i jakim siłom służy, ale... figurka sikającego chłopca została uznana za podróbkę, czyli falsyfikat.

Dla wielu z nas czasem postanowień, planowania życiowych zmian jest Nowy Rok. Ale nie dla mnie. Ja, jak zresztą sporo ludzi, liczę rok od wakacji do wakacji, od urlopu do urlopu, a realizację planów, które wcześniej zrodziły się w mojej głowie, lub pojawiły się spontanicznie, lubię rozpoczynać właśnie od września.

Lato to wymarzony okres nie tylko na wyjazdy wakacyjne w dalsze czy bliższe krainy, ale także doskonały moment w roku, aby zadbać o swoje locum. Upalne i suche lato (choć z tym w Belgii akurat różnie bywa) sprzyja wszelkiego rodzaju pracom remontowym, budowlanym i porządkowym.

Moje pierwsze spotkanie z papierosami przypada na tak zamierzchłe czasy, iż gdybym wyznała całą prawdę, daliby mi Państwo pewnie ze sto lat. Zaczęło się, tak jak w wielu wypadkach, w wieku wczesno-młodzieńczym. Chciała dziewczyna pokazać, że jest „dorosła”, wciągnęło ją, masz babo placek i już …

Człowiek młody, głupi, nieświadomy. Zresztą w pewnej epoce było w dobrym guście „puszczenie dymka” na spotkaniu towarzyskim, zaś paląca papierosy kobieta czuła się jakoś bardziej „równouprawniona” i wyluzowana niż jej niepalące koleżanki.

Jak by tak sobie przysiąść – z jako takim archiwalnym kalendarzykiem małżeńskim w ręku – i policzyć, to wychodzi, że cała nasza familiada prokreuje w Sylwestra, bośmy wszyscy wrześniowi. Stefan oczywiście ściemnia, że on „lew”, a nie „panna” zodiakalna, bo niby z 23 sierpnia, przyznał się jednakowoż, że to właściwie nie wiadomo, bo było chyba 28-go, ale w urzędzie brzuszki z ósemki się wytarły i jest dwudziesty trzeci.

W dzisiejszych czasach Polacy stanowią dziwną mieszankę: część z nich cechuje skrajna nietolerancja, podczas gdy dla drugiej części cudza odmienność nie stanowi żadnego problemu. Słowo „tolerancja” wywodzi się z języka łacińskiego i znaczy tyle, co znosić, dopuszczać, pozwalać.

W nocy z 28 na 29 czerwca, około 4-tej nad ranem, polska rodzina mieszkająca na Molenbeek z niespełna dwuletnią córeczką została obudzona przez pisk czujników przeciwpożarowych. Kiedy Pan Mariusz wstał i pobiegł zobaczyć, co się dzieje, droga ucieczki przez klatkę schodową była już odcięta.