Z życia wzięte

Siedziałem na mostku z wędką, zadzwoniła komóra, odezwał się koleżka. Zapowiedział, że niebawem dołączy, spytał, co przywieźć. – Weź coś na ciepło do jedzenia, bo zdaje się, że nie biorą – poskarżyłem się. Usłyszałem potwierdzenie, rozłączył się. Po dziewięćdziesięciu minutach usłyszałem jego przedzierające się przez krzaki auto. Zszedłem na ląd.

Niemal 30 lat temu poważne badania opublikowane w renomowanych pismach naukowych (The Lancet, Archives of Disease in Childhood, Pediatrics) oraz przez Kolegium Lekarzy w Quebecu i Kolegium Psychologów w Quebecu potwierdziły, że niektóre barwniki i dodatki spożywcze mogą nasilać nadpobudliwe zachowania, brak koncentracji, niestabilność nastroju i alergie u dzieci. 

Współczesne konsumenckie społeczeństwo zachęca nas do pochłaniania maksymalnej ilości przemysłowej żywności kiepskiej jakości, wyjątkowo zubożałej w składniki odżywcze, ale za to ładnie opakowanej. Wynikiem jest ogromna ilość odpadów, które muszą być spalane lub składowane, trudny jest bowiem ich faktyczny recykling pomimo wysiłków wielu gospodarstw domowych w zakresie sortowania odpadów. 

Po ostatnich dramatycznych przeżyciach w biurze, które przypłaciłam zdrowiem i tygodniowym zwolnieniem z pracy, nie miałam najmniejszej ochoty wracać na stare śmieci. Nie było jednak innego wyjścia, jak zacisnąć zęby i podjąć na nowo pracę z nadzieją, że moja koleżanka biurowa zacznie w końcu zachowywać się normalnie po tym, jak doprowadziła mnie swoimi rozkazami do omdlenia w zakurzonej i zapajęczonej piwnicy.